Arılarım 51.Gün

Arılarımın yeni yeri Beykoz'un Çavuşbaşı Beldesi'nde. Kovanın yönü güney-güneydoğu aralığında. Karşı yamaçların dibinde Elmalı Barajı var.

Kovanın baktığı istikamet.

Kovanın önden görünümü. Kovanın bu yeni yerine ulaşmam saat 10:30'u buldu. Yeri tespit, hazırlama ve kovanı yerleştirme derken uçuş deliğini saat 11.00'de ancak açabildim. Dip tahtasını da taktım.

Kovanın yan tarafında durup uçuş tahtasını ve uçuş deliğini çok hızlı bir hamleyle açtım. Arılar uçuş deliğinden tabiri yerindeyse fışkırdı. Bu beni gerçekten şok etti. Ben aheste bir çıkış bekliyordum :) Sonra kollarımdan veda öpücüğü verdiler. Artık pazularım iki katına çıkar :) Akşam soktukları ayağıma alerji kremi sürmeme rağmen balon! Kimbilir ilaç sürmesem ne olacak. Neyseki ayağım ayakkabıya sığıyor halen.

Arı nakil olduktan sonra uçuş delikleri açılırken çok dikkatli olunmalı.

Kovanı nakletmeden önce spanzet kullandım. Yolculuğa çıkmadan önce kovanı sabitlemek çok önemli. Arıların dışarı çıkamayacağından emin olunmalı.

Sabah kovanı eski yerinden alırken dışarıda arıların kaldığını fark ettim. 10-15 kadar arı kovana girmeye çalışıyorlardı. Ancak onlar için yapabileceğim bir şey kalmamıştı. Kovanı alırken de bayağı rahatsızlık verdiler.

Eve geri döndüğümde kovanın eski yerinde uçuşan, yuvasını arayan arılarımı gördüğümde üzüldüm. Acaba onlar gece nerede konakladılar. Halen olmayan kovanın üzerinde uçuşup duruyorlar. Nereye kadar? Sanırım birkaç güne ölürler.

Bekçi hanım da durumdan pek hoşnut değil. Nerede arılarım, der gibi. Kedinin uyuklarken çıkardığı mırıltılarla arıların kovanda çıkardığı ses arasında bir uyum vardı. Sanırım bundan sebep gönüllü bekçi olmuştu.

Arıların yeni yeri bol çiçekli ve yeşillik bir yer. Eski yerini aratmaz. Ancak eşek arısı yönünden de öyle. Kovanı koyduğum yerde büyük bir eşek arısını uçarken gördüm. Demek ki onlardan kaçış yok.